Moeders met thuiswonende kinderen lezen in grotere getale en vaker voor dan vaders. De helft van de moeders leest dagelijks voor aan hun kind, terwijl het bij vaders gaat om 27% (KvB Boekwerk & GfK, 2024, meting 67). De voorleessessies van moeders duren langer dan die van vaders, en ze gebruiken vaker interactieve voorleestechnieken (intern rapport Stichting Lezen & GfK, 2014). Moeders lezen vaker voor van papier én van het scherm, hoewel het verschil met vaders bij papier groter is (Mediawijzer & The Choice, 2018). Moeders en vaders gaan minder vaak voorlezen als hun kind ouder wordt (zie grafiek) (Stichting Lezen, 2015).
Er zijn ook verschillen tussen vaders en moeders in de boekgenres waaruit zij voorlezen. Terwijl vaders vaker voorlezen uit stripboeken (met name aan hun zoons), lezen moeders vaker voor uit prenten- en plaatjesboeken. Vaders en moeders lezen even vaak voor uit kinder- en jongerenboeken, informatieve boeken, tijdschriften en kranten. Er wordt door beide ouders veruit het vaakst voorgelezen uit verhalende boeken of fictie (met of zonder prenten) (Stichting Lezen, 2015). Er zijn meer vaders dan moeders die zeggen dat hun kinderen luisteren naar voorleesverhaaltjes via apps (Netwerk Mediawijsheid & Choice, 2020).
Bijna de helft (49%) van de kinderen wordt (volgens ouders zelf) het liefst voorgelezen door hun moeder. 11% vindt het leuker om door hun vader te worden voorgelezen. De overige 41% heeft geen duidelijke voorkeur (intern rapport Stichting Lezen & GfK, 2014). Er zijn geen verschillen in de frequentie waarmee Nederlandse zoons en dochters worden voorgelezen (Stichting Lezen, 2015).
